Babak Casle in Kaleybar

Afgelopen zaterdag de 26e hebben we het rustig aan gedaan. Wat rondgestruind in de Bazar met een waterpijp en een theetje.
's Avonds uiteten in het park met de 2 jongens die we in de trein hadden ontmoet.
Zondag met een bus van Tabriz naar Ahar in het noorden. Verder met de taxi naar Kaleybar voor een paar euro's. In het plaatsje worden we naar het hotel gebracht tegen een berg wat al halverwege het kasteel ligt. Het hotel blijkt echter gesloten te zijn dus maar weer terug naar het dorpje zelf. Daar een goed hotel gevonden. Nou ja, de douche werkt pas weer na wat zelf eraan te hebben geknutseld.
Die dag nog wat rondgewandeld in de natuur. Heerlijk rustig en mooie natuur.
De volgende dag gaan we de trektocht maken naar het kasteel. We nemen de langste route om te lopen.De chauffeur snapt er niets van, maar na een flinke babbel met handen en voeten wil hij ons toch wel uitlaten! Ruim 4 uur heen om er te komen, maar het is een fantastische natuur met watervallen etc. We verdwalen natuurlijk onderweg wel een keer omdat het pad niet altijd even duidelijk is en zo komen we toch op wel erg gevaarlijke stukken. Op een gegeven moment hin ik aan een rots en ik durfde eigenlijk niet meer heen of terug. Met een blik naar beneden en een handje van Henri gaven me weer kracht! Nou ja, onze grenzen zijn wel weer verlegd. Het laatste stuk moesten we nog een hoge kale rots op om bij het kasteel te komen. Geweldig om er uiteindelijk te zijn. Onvoorstelbaar waarom iemand daar zo'n kasteel wou. Onderweg ook nog een groep Iraanse studenten ontmoet en boven wat mee gekletst en adressen uitgewisseld. Ik heb er een mooi filmpje van gemaakt. Onvoorstelbaar telkens weer hoe vriendelijk de mensen hier zijn.
Dinsdag weer uitgecheckt en met de nachttrein terug naar Teheran om vervolgens de trein naar Yazd te nemen. Dat doen we vanmiddag, zodat we vanavond laat op de bestemming aankomen. We wilden dit eigenlijk vliegen, maar dan moesten we nog een paar dagen overbruggen in Ardabil. Maar daar is volgens de boeken weinig te zien. Op het treinstation in Teheran de manager van het station ontmoet en hij heeft voor ons de kaartjes geregeld, zodat we niet uren in de rij hoefden te wachten. Nou hou ik niet zo van een voorkeursbehandeling, maar dit kwam toch wel even heel goed uit!!!
Binnen 5 minuten hadden we de kaartjes en met enige schaamte zijn we de rij maar weer gepasseerd.
We zijn weer even bijgepraat.
Tot in Yazd, waar een Nederlandse eigenaar zit met een hotel.