Te u miti baka...

contact: surinaampje007@gmail.com
website: www.ligorio.nl

Inmiddels ben ik weer terug in het hoge noorden van Nederland, om te wennen aan het weer en de nieuwe tijd, voordat ik naar Hilvarenbeek terugga.
Op de laatste vrijdag in Paramaribo hebben Thomas en ik nog een afspraak bij dhr. Kenswil. Hij is zeer tevreden over het afgelopen jaar, zeker als we hem ook nog veel schoolgeld kunnen overhandigen. We hebben trouwens nog goed zaken kunnen doen. Zo zijn ons komend schooljaar 2 nieuwe ervaren leerkrachten toegezegd, een generator voor de school en een waterpomp zodat de kinderen vooral in de droge periode kunnen drinken en elk lokaal wordt voorzien van een boekenkast.
Daarnaast gaat hij kijken of hij nog computers overheeft voor de kinderen.
Na het uitgebreide gesprek van ruim een uur, gaan we zeer voldaan naar het magazijn om de bestelling voor het volgende schooljaar vast op te halen. Hier geldt: Wie het eerst komt, wie het eerst maalt. Aangezien er andere jaren nogal wat boeken ontbreken, lijkt het ons wel verstandig om er eens op tijd bij te zijn.
Na de gedane arbeid, is het de hoogste tijd voor het inwendige van de mens. Daarna scheiden onze wegen even, want we hebben het allemaal nog druk. 's Avonds om 19.00u staat ons immers nog een chique afscheidsetentje te wachten. Bij die gelegenheid overhandig ik Thomas nog een uitvergroting van de schoolfoto in een mooie lijst voorzien van een laatste speech. Het wordt een heel gezellig laatste avondmaal. Daarna duik ik nog even de stad in, waar nog een andere afscheidsborrel op me wacht. Het verloopt allemaal heel gezellig. Na het inpakken de volgende ochtend, vraagt iemand of ik nog een brief wil typen voor hem. Tja, dat doen we er dan ook nog maar even tussendoor. Om 14.00u word ik opgehaald door de collega's. De laatste rekeningen worden vereffend en dan gaan we op weg met zijn achten.
Onderweg wordt nog wat wijn ingekocht, want de collega's hebben sinds de avond ervoor plotseling de wijn uitgevonden.
Op Zanderij is het inmiddels druk geworden en na een half uurtje kunnen we inchecken. Alles verloopt prima en we gaan nog een half uurtje naborrelen voor het laatste afscheid. Thomas krijgt nog een telefoontje dat een andere organisatie een geheel nieuwe school wil gaan bouwen voor Ligorio. We zetten nog even alles kort op papier. Tja, tot de laatste minuut kunnen dingen hier anders lopen dan gepland. Het is zaak vooral niet in paniek te raken. "No span," is hier een niet onbekend gezegde.
Als het dan echt de allerhoogste tijd is om te gaan boarden, verdwijn ik uit hun gezichtsveld....voorlopig althans....ga ik op in de mensenmassa....en om 19.30u raak ik los van de grond en terwijl ik door het raampje naar buiten kijk, zie ik Suriname onder me wegglijden en langzaam verdwijnen achter de horizon terwijl de mensen me daar beneden ergens staan uit te zwaaien. Ik zal ze zeker gaan missen. De 'fishermanfriend' die je op zo'n moment inneemt, blijkt inderdaad sterk spul te zijn.
Te u miti baka Suriname!!!