krèèg nàà tiete...

Terwijl ik zondagavond rond 22.30u naar boven wilde (alleen overigens) om me te ruste te leggen, om me weer geestelijk voor te bereiden op een dag zware arbeid, ging de mobiel. Op het schermpje zag ik dat het nummer begon met +597. "Hé, dat moet Suriname zijn..." bedacht ik me. En inderdaad, toen ik opnam hoorde ik Thomas Alinki aan de andere kant van de lijn. Blijft toch een aparte, zoniet idiote gewaarwording, als je plotseling de jungle van Suriname in je huiskamer hoort. Nou was dát een beetje teveel van het goede, want hij bleek nog in de stad (Paramaribo dus) te zijn. De geluiden op de achtergrond bleken dan ook geen gillende doodskopaapjes te zijn noch alligators die bezig waren hun prooi te verslinden, maar een deel van zijn eigen kroost die nogal luidruchtig aanwezig waren. Maar toch, het had gekund, want tegenwoordig is het zelfs mogelijk vanuit de jungle van Suriname - al of niet mobiel - te bellen met de rest van de wereld!! Gekker moet het toch echt niet worden. Ik bedoel maar, de enige luxe die er was, was dat er sóms 's avonds stroom is tussen 19.00u en 22.00u. De andere, nieuwe luxe is sinds kort dus de mobiele telefonie!! Zeg nou eerlijk, waan je in een willekeurig Westafrikaans land inclusief de houten hutjes en daken van bladeren, waar de vrouwen en kinderen halfnaakt aan de rivierkant druk bezig zijn met het wassen van de kleren en het doen van de afwas. Daartussendoor zie je dan vanaf nu plotseling een aantal inwoners, waarschijnlijk mannen, druk pratend door hun cellulair zoals het daar wordt genoemd. Dat zou geen geloofwaardig scenario voor een film zijn, geloof ik.

Enfin, om weer even terug te komen op dat telefoontje, deelde Thomas me mee, dat hij 15 oktober as. naar Nederland komt voor een maand. Hij moest nog wel langs de Nederlandse ambassade, maar de reis was al geboekt en betaald. Of hij de goede volgorde heeft aangehouden, zal nog moeten blijken. Ik geloof dan ook pas echt zijn verhaal, als hij inderdaad op Schiphol uit het vliegtuig stapt. Maar als dat het geval is, zou dat natuurlijk fantastisch zijn!!!
Ook al kreeg ik het later toch enigszins benauwd bij die gedachte, want hoe hou je zo'n man een maand lang bezig???
Daarom een oproep voor iedereen die dit leest: Mocht je nog geweldige ideeen hebben, laat het me weten.

Inmiddels, een aantal weken later, na heel wat telefoontjes gepleegd te hebben met de ambassade en met Suriname, is besloten de zaak uit te stellen tot het voorjaar 2009. Met de herfst en de winter in het vooruitzicht lijkt het niet zo'n goed plan om Thomas op die manier kennis te laten maken met Nederland.
We wachten op de bloemen (!), want ook in Suriname denkt men dat Nederland vol bloemen staat!!!
We hebben dus nog even tijd om de zaken voor te bereiden.
Later meer hier over.

groet moi