de laatste ronde, de laatste ronde...

correspondentie: J.Dekkers tav P. van Dooren, Postbus 13425, Kashmirstraat 25, Paramaribo
e-mail:surinaampje007@gmail.com
site: www.ligorio.nl
donaties Steun School Ligorio: rek.nr:143430580

Hallo allemaal,
Nadat ik jaren geleden de eer kreeg om op een bruiloft mvr. Stemband na te spelen, had ik nooit gedacht bovenstaande titel nog eens te moeten uitspreken.
"Gut, gut, dat waren nog eens tijden," ben ik geneigd te denken, maar dat doe ik niet omdat daar vaak oude mensen mee worden geassocieerd. Bovendien liegen deze tijden er ook niet om, dacht ik zo, nu ik inmiddels al weer enkele dagen in de stad verblijf en eens rustig kan terugblikken.
Vrij verrassend trouwens om weer hier te zijn, want de laatste weken zijn er geen toeristen meer geweest dus ook geen liftje.
Aanvankelijk zag het er dan ook niet naar uit dat ik binnen afzienbare tijd naar de stad kon, terwijl mijn voorraadje voedsel zienderogen afnam.
BOING de 1e ronde, de 1e ronde...VOEDSEL! KWEETNIET?
Alleen nog maar wat tomaat in blik, rijst en bami met zwarte kruipbeestjes. Dus eerst telkens flink zeven en goed de zaak doorkoken, om vervolgens de beestjes achterna te zitten die zo snel mogelijk de wasbak uit willen.
Kortom weer een taak erbij en niet echt prikkelend voor de smaak-papillen. Dat alles in combinatie met die totaal smakeloze gepelde tomaten...nou dat zijn nog eens tijden! En dan meteen 6! Zes van die rode ballen, waarvan je na 3 al echt hoopt klaar te zijn. Maar nee, dan ben je pas halfweg. Ja en weggooien is natuurlijk zonde. Zeker als je nog maar zo weinig hebt is het toch een kwestie van vreten wat je vreten kunt. Grijp die kans om je honger te stillen. Bovendien zie ik de bodem van mijn schatkistje weer, dus ben ik maar al te blij!
BOING de 2e ronde, de 2e ronde...BLIJ!KWEETNIET?
Blij als ik vrijdag totaal onverwacht om 11.30u te horen krijg van mijn collega's Paul en Thomas (die even zijn bloedprikken om te kijken of ze gezond genoeg zijn om dat weekend te zuipen voor Brokoday, terwijl ze alle 60 kinderen aan weerskanten van mijn klas alleen en al schreeuwend gedurende 2 uren lang achterlaten)dat er om 12.00u alsnog een vliegtuigje zou landen. Ik dus meteen gestopt, kinderen naar huis gestuurd, om als een speer alsnog alles te kunnen inpakken. En terwijl we het vliegtuig al horen aankomen in de verte, stappen we in de boot om te gaan informeren of er uberhaupt wel een plekje vrij is. Nou dat zijn nog eens tijden!
BOING de 3e ronde,de 3e ronde...VLIEGTUIG!KWEETNIET?
Inmiddels is het vliegtuig geland en mij wordt verteld, na rijp beraad, dat ik mee kan. De bootsman kan dus wel naar huis. Nadat alle stoelen, tegeltjes en heel veel bladeren voor de daken zijn uitgeladen, zet ik mijn koffer in de neus en stap in. De motoren zijn al op volle toeren als ik te horen krijg dat ik waarschijnlijk toch niet mee kan. Niemand weet hoeveel toeristen er op de tussenstop moeten worden opgehaald. Terwijl de bagage alweer wordt uitgeladen en de trap wordt uitgezet, verzoek ik contact te maken met Palumeu waar de mensen moeten worden opgehaald. Ondertussen blijf ik op de trap staan, want je weet wat je hebt en niet wat je krijgt..dus vasthouden die kist!
Nee, dat zijn nog eens tijden!!
Er blijken maar 11 mensen mee te zullen gaan, dus er is toch een plek over. Alles weer terug zetten en gaan met die banaan. Blijft de vraag: heb je nu garantie dat je in de stad komt?
BOING de 4e ronde, de 4e ronde...GARANTIE!KWEETNIET?
Als je hier al zo'n 11 mndn verblijft, weet je daar het antwoord al op. Pas als ik met eigen ogen zie dat er inderdaad maar een handjevol mensen meegaan en we weer hoog in de lucht zitten, met als volgende stop mijn bestemming, pas dan ben je hier vrij zeker. Dat weet ook de piloot, want die zegt op dat moment: "Goh, het is je toch nog gelukt. Straks zit je heerlijk op een terrasje." Ja, dat zijn nog eens tijden!!
BOING de 5e ronde...TERRAS!KWEETNIET?
Inmiddels zit ik inderdaad op dat terras om alles eens rustig op een rijtje te kunnen zetten wat er weer allemaal gebeurd is.
Maar ook dit verhaal heeft een staartje...en dat staartje zit net onder en net boven het staartbeentje. In plaats van hier eens meteen te gaan genieten van de uitgebreide ontbijten, wordt het voorlopig een karig broodje, droge rijst met een licht drapje afgewisseld met bezoekjes aan de wc-pot die regelmatig om mijn aandacht roept. Nou, dat zijn nog eens tijden!!
Inmiddels is het al weer woensdag en nu krijg ik weer enig vertrouwen in mijn gangenstelsel, waardoor ik weer met een gerust hart zonder wc-rol de straat op durf om de belangrijke gebeurtenissen te melden. Maar ja, nu moeten we naar de laatste ronde.
BOING de laatste ronde, de laatste ronde!KWEETWEL?
Pas als duidelijk wordt dat we een vrijwilliger krijgen, zijn we als een tornado het huisje gaan bouwen. Vrijwilliger Aubrey heeft er inmiddels een maand gewoond, onderzoek gedaan en geholpen in en buiten de lesuren. Prima werk verricht!!! Als een soort beloning willen we met zijn vieren naar Oko-bergi gaan.
Net voor vertrek krijgen we echter te horen dat de hoofdman van de generator zelfmoord heeft gepleegd. Er moet van alles geregeld worden, dus die beklimming kan niet plaatsvinden. De man laat vrouw en 6 kinderen achter.
Ook zitten we inmiddels al weer zo'n maand zonder stroom...kaarsjes 's avonds dus. Dit in combinatie met een watertekort gedurende een week (en dat in de grote regentijd) Nou, dat zijn nog eens tijden! Ook is er een overleg geweest met de huisvrouwen om eens alles te verzamelen wat ze aan bijzondere dingen kunnen maken. Dit heb ik op foto gezet om te kunnen mailen aan een Geleense vrouw die een winkeltje met Surinaamse spullen wil beginnen in de ...Pieterstraat! Je houdt het toch niet voor mogelijk!!
En last but not least...ja,ja het gaat gebeuren. Een dezer dagen is er telefoonverbinding vanuit Ligorio-city mogelijk!!! Tenminste...waarschijnlijk.
Heb je de website www.ligorio.nl al bekeken????